Dlaczego suska nazywa się sechlońska?

Forma sechlońska (mianownik liczby pojedynczej) zawiera w sobie dużo informacji o historii i kulturze okolic, gdzie jest wytwarzana.

Wiadomo, że Sechna dawniej nazywała się Sechlna. W języku ogólnym przymiotnik tworzony od nazwy tej miejscowości brzmiał: sechleński. Nierzadko się zdarza, że przymiotnik odwołuje się do dawniejszej formy nazwy, jak choćby sądecki do dawniejszego Sądcza.

Susek (suszek, suszonych śliwek) jest zwykle wiele, więc mianownik liczby mnogiej brzmiałby w języku ogólnym: suszki sechleńskie.

Susyć i suska (s zamiast sz) to typowe dla dialektu małopolskiego mazurzenie. Jak już wspominano, w tej części Małopolski e przed spółgłoską nosową wymawiane jest jak (eN → oN).

Jest jednak w nazwie jeden problem: mianownik liczby pojedynczej przymiotnika w rodzaju żeńskim gwarach Śliwkowego Szlaku ma końcówkę -o (ze staropolskiego a długiego, ā): dobro, iwkosko. W gwarze występuje więc forma sechlońsko, może się również pojawić wymowa z j zamiast ń, czyli sechlojsko.

Zarejestrowana oficjalnie forma sechlońska uwzględnia więc i podłoże gwarowe, i tradycję, ale wychodzi również naprzeciw przyzwyczajeniom odbiorców produktu regionalnego nieznających gwary.

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=WQ&reference=E-2009-0226&language=PL

http://nasliwkowymszlaku.pl

http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=5011